Millum teir lovsangir, vit syngja í Kristnastovu, er hesin ein av teimum afturvendandi. Hetta er ein stuttur sangur við einum versi, sum umtalar náði og trúfesti Harrans. Hann var eisini sungin nýggjársaftans morgun, tá vit nakrar tímar eftir skuldu fara inn í nýggja árið 2024: Óbroytiligur er kærleiki Harrans.

Nú ið tað seinni í ár verða fimti ár, síðani vit fóru undir eitt evangeliskt verk millum føroyingar á Amager, fekk eg hug at steðga á á okkara gomlu adressu og taka onkrar myndir. Hetta var á Oxford Allé, sum ikki er langt frá Birmavej – umleið hálvan annan kilometur haðani. Har búleikaðust vit í nærum fimm ár.

Eg minnist, tá eg sum smádrongur kom at bróta eitt vindeyga nokk so meint í einum húsum í grannalagnum, har vit búðu niðri vid Rættará Havn. Hetta hendi undir spæli saman við øðrum. Eg rann sum ein hvirluvindur burturfrá í vón um, at hetta ikki fekk nakrar avleiðingar.

Vitarnir í Føroyum hava gjøgnum øldir havt stóran týdning fyri skip og bátar, sum hava siglt framvið landi okkara, har mangir boðar og sker eru. Tigandi hava teir staðið á hvør sínum plássi og lýst upp, soleiðis at sjófólk okkara kundi kenna seg tryggan, tá siglt var til og frá ymsu havnunum í Føroyum.

Nøkur orð um Frelsunarherin og sangin, sum ljóðaði á Vaglinum í Havn fyri um 60 árum síðani – og síðani varð umsettur til føroyskt.

Frelsunarherurin á Vaglinum í Havn (mynd í nýggjari tíð)

Niðan fyri standandi orð stóðu í  “The Word for Today” nú um dagarnar. Á donskum er heitið “Et ord til dagen”.  Hesin tekstur  er skrivaður

”Gud gav okkum ikki anda mótloysis, men anda kraftar …” 2. Tim 1,7 Bíblian sigur: ”Tí Gud gav okkum ikki anda mótloysis, men anda kraftar,